“Equinox ng Puso”
Dumating ang Tag-lamig.
Bakit tila sumabay ang puso
mo.
Hindi na maramdaman ang init
ng araw.
Nabalot na ng kalungkutan ang
dating kasiyahan.
Umuulan na sa labas.
Tila nakikisabay sa pait ng
pag-ibig.
Malakas tulad ng pag-iyak ng
mga mata.
Hindi na muling sumulong at nagtampisaw
pa.
Taglagas na kinabukasan.
Sana kasabay ng mga dahon,
Sa punong dati nating tagpuan,
Liparin narin ng hangin ang
natitirang damdamin.
Sumikat ang araw.
Bagong pag-asa ang
sasalubungin.
Sa bawat pag-ikot ng kamay ng
orasan.
Matatag-puan din ang walang
hannggan.